Open Huizen

"Wat aan te vangen met al die beladen plekken, met al die littekens in de stad? Het beste antwoord lijkt me initiatieven zoals deze, Open Huizen dus. Blijf onderzoeken, blijf speuren naar getuigenissen, blijf getuigen en vooral: blijf luisteren. Luister aandachtig, laat het tot je doordringen, uit respect, ja, maar vooral om goed te beseffen dat elke mens die sneuvelt in een oorlog, elke mens die omkomt terwijl hij wegvlucht voor oorlogsgeweld of vervolging, die opgesloten wordt of gemarteld, een mens is zoals wij. Denk nooit dat het minder erg is voor andere mensen, dat ze de pijn minder voelen, dat de wanhoop minder aan hen vreet, dat ze de rampspoed ‘gewend’ zijn. We zijn allemaal mensen, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, we verlangen allemaal naar liefde, veiligheid, erkenning. Als we dat ten volle beseffen, als we ons bewust zijn van wat in het Engels ‘our common humanity’ wordt genoemd, dan zullen we hopelijk niet alleen voor onszelf, maar ook voor elkaar zorgen. Dan zullen we opkomen voor elkaar en onze nek voor elkaar uitsteken."